Een golf van rouw en verdriet

23 september 2024 - Een golf van rouw en verdriet

Zo, daar ben ik weer. Iets later dan ik had gepland, want ik merkte dat ik echt even mijn rust nodig had. De werkzaamheden van de rouwen en vieren kas zijn hierdoor even op de tweede, derde of eigenlijk laatste plek van mijn prioriteitenlijstje gekomen.

Het was de afgelopen tijd nogal onstuimig. Ik werd overspoeld door een grote golf van rouw en verdriet, waardoor ik weer even kopje onder ging in alle gevoelens en emoties. Niet gek ook, want vrijdag 13 september was de sterfdag van mijn vader. Het is dit jaar alweer vijf jaar geleden dat hij zelf besloot een einde aan zijn leven te maken. Elk jaar merk ik dat de aanloop naar deze dag erg beladen is, maar dit jaar voelde het anders. Al die emoties en gevoelens tegelijkertijd voelen zo ongrijpbaar, dat ik soms niet zo goed weet wat ik voor houding aan kan nemen. Vijf jaar klinkt als een soort jubileum, maar dan anders. Want je viert toch niet dat iemand alweer zo lang overleden is? Of misschien wel, maar dan draai je hem om? Vieren dat iemand er zoveel jaar wél is geweest. 

Meestal voel ik de behoefte om te praten en mijn gevoelens te delen, om samen met mijn dierbaren stil te staan bij de invloed die mijn vader op ons leven heeft gehad. Dit jaar bracht ik de dag door met mijn moeder en zusje. We gingen met zijn drieën uit eten in Haarlem en sloten de avond af met een vragenspel genaamd ‘Openhartig - Afscheid,’ waar we aandacht hadden voor elkaar en ons verdriet. Zo hebben we samen op een mooie manier invulling gegeven aan de sterfdag van mijn vader. Naast het eten, en de diepere gesprekken, was er ruimte voor zowel een lach als een traan. De avond sloot ik af samen met mijn vriendinnen, met wie ik knuffelde en een biertje dronk op mijn vader. Het gaf wat lucht aan een emotionele, maar uiteindelijk fijne dag.

Uit mijn eigen ervaring zie ik dat ieder een andere behoefte heeft op een sterfdag of een andere beladen dag. De ene persoon wil er graag over praten door zijn gevoel/emotie te delen, herinneringen op te halen en samen te zijn, waarbij de ander er liever op zijn eigen manier een momentje voor neemt. Als er iets is wat ik de afgelopen jaren wel geleerd heb, is dat alles helemaal prima is. Mijn behoefte is goed en die van een ander ook. Of iemand er nu wel of niet over praat, dat kiest diegene helemaal zelf. 

Rest mij nu nog de vraag aan jou, hoe geef jij invulling aan een sterfdag?

Liefs, Devi

‍